หนังสือ "ตลิ่งสูง ซุงหนัก" เล่มนี้ ได้รับรางวัลซีไรท์ปี 2531 ประเภท นวนิยาย เป็นเรื่องของคนผู้แสวงหาความหมายและคุณค่าของชีวิต และพบว่าทุกคนมีการเกิดและความตายอย่างละหนึ่งหนเท่ากัน แต่สิ่งที่อยู่ระหว่างกลางนั้นเป็นชีวิต เราต้องหาเอาเอง ในขบวนการแสวงหานี้ ตัวเอกคือ "คำงาย" ก็ได้ตระหนักถึงคุณค่าที่แท้จริงของชีวิต โดยเห็นว่า คนเรานั้น มัวแต่รักษาซากที่ไม่มีชีวิต ไม่เคยรักษาชีวิตที่อยู่ในซากเลย เขาจึงเลือกรักษาชีวิตโดยเลี้ยงมัน รักมัน ถนอมมัน และเห็นความสัมพันธ์โยงใย ระหว่างชีวิตทั้งหลาย

   "คำงาย" ใฝ่ฝันจะเป็นควาญช้างมาตั้งแต่เด็ก เพราะความผูกพันกับช้างเลี้ยงที่ชื่อ "พลายสุด" ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อพลายสุดถูกขายให้กับพ่อเลี้ยง เขาคิดจะแกะช้างไม้ เพื่อแลกกับพลายสุด เขาใช้เวลาคร่ำเคร่งจนไม่สนใจว่า สิ่งที่เป็นชีวิตมีจิตใจ ที่วนเวียนอยู่รอบตัวเขาเป็นอย่างไร จนเมื่อเขาสูญเสียลูกชาย และเริ่มคิดว่า ชีวิตคนเรานั้น เรามุ่งแต่รักษาซากที่ไม่มีชีวิต แต่ไม่เคยรักษาชีวิตที่อยู่ในซากเลย สิ่งเดียวที่จะเก็บความมีชีวิตนั้นไว้ คือ เลี้ยงมัน รักมัน ถนอมมัน และทุกชีวิตมีความสัมพันธ์ที่โยงใยถึงกันและกัน ไม่อาจแยกจากกัน เขาไม่ใช่เขา ฉันไม่ใช่ฉัน มีเขาในตัวฉัน และฉันในตัวเขา นวนิยายเรื่องนี้ ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ จนได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศ ทั้งภาษาเยอรมัน และ ฝรั่งเศส