...พระพุทธศาสนานี้เป็นเหมือนกระจกส่องหน้า ถ้าเราไม่มีกระจกส่องหน้า เราก็จะไม่รู้ว่าหน้าตาของเราเป็นอย่างไร เราก็อาจจะคิดว่าหน้าตาของเราเหมือนกับหน้าตาของคนอื่น เพราะเราไม่เคยเห็นหน้าตาของเราเอง แต่ถ้าเรามีกระจกส่องหน้า เราก็จะรู้ว่าหน้าตาของเราเป็นอย่างไร ฉันใด พระพุทธศาสนาก็เป็นเหมือนกับกระจกส่องหน้าของเรา ให้เรารู้ว่าตัวเรานี้เป็นใคร เป็นอะไร ถ้าเราไม่มีพระพุทธศาสนา เราก็จะคิดว่าร่างกายนี้เป็นตัวเรา แต่ถ้าเรามี
พระพุทธศาสนา เราก็จะรู้ว่าร่างกายนี้ ไม่ใช่ตัวเรา....„
“...ถ้าเรามีพระพุทธศาสนาไว้ส่องตัวเราคือใจของเรา เราก็จะได้รู้ว่าใจของเรานี้เป็นตัวของเรา เราก็จะได้รู้ว่าร่างกายนี้ไม่ใช่ตัวของเรา เราจะได้รู้ว่าความสุขของเราเกิดจากความคิดแบบไหน เกิดจากการพูดการกระทำแบบไหน ความทุกข์ของเราเกิดจากความคิดแบบไหน เกิดจากการพูดการกระทำแบบไหน เมื่อเรารู้แล้ว เราก็จะได้คิดและพูดและทำในแบบที่จะทำให้เรามีความสุข เราก็จะยุติการคิด การพูด การกระทำแบบที่ทำให้เราเกิดความทุกข์ขึ้นมา...„