เมื่อสามารถสยบใจ ของคู่ต่อสู้ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้กระบี่ เมื่อสามารถและเข้าใจอย่างแจ่มชัด ในสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ กระบี่ย่อมอยู่ทุกแห่งหน!!!
คำนำเสนอ โดย เสริมศรี เอกชัย 
วิถีแห่งชีวิต วิถีแห่งใจ และวิถีแห่งอาวุธของเหล่าบุรุษและสตรีในยุทธจักร จากจินตนาการ ของปีศาจวรรณกรรม โกวเล้ง 
สำนักพิมพ์มติชน 2539 เป็นหนังสือหายากที่ไม่มีวางจำหน่ายทั่วไป หนังสือเก่า  สภาพ 80%
review
หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสืออีกเล่มที่ผมหยิบอ่านบ่อย แต่การอ่านแต่ละครั้งไม่ได้อ่านทั้งเล่ม
        ก่อนอื่น....ต้องแนะนำก่อนว่า แม้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือ"น่าอ่านมาก"  แต่ในอีกมุมที่ปฏิเสธไม่ได้ก็คือ  คอหนังสือคนไหนที่ไม่เคยอ่านหรือไม่รู้จักตัวละครในหนังสือกำลังภายในจะไม่สนุกและบางครั้ง..อาจจะอ่านไม่รู้เรื่อง
        เพราะ"ชุมนุมมังกรซ่อนพยัคฆ์" เป็นหนังสือที่"เสถียร จันทิมาธร" เขียนถึง"ตัวละคร"ในหนังสือกำลังภายใน และเขียนเพื่ออธิบาย"จิตใจ"ของเหล่าจอมยุทธ์ในประเด็น"จิตมนุษย์ยากแท้...หยั่งถึง"
        ที่น่าสนใจก็คือ หนังสือเล่มนี้เขียนถึงตัวละครในหนังสือกำลังภายในของโกวเล้ง..มังกรโบราณผู้เสียชีวิตคาจอกสุรา
        หนึ่งในเรื่องที่ผมชอบมากที่สุดในหนังสือเล่มนี้คือเรื่องของ"อาฮุย: ทารกแห่งบู๊ลิ้ม" ตัวละครเอก(ไม่ใช่พระเอก)ในหนังสือเรื่อง"ฤทธิ์มีดสั้น"
        เสถียร เขียนถึง"อาฮุย" ว่าเป็นคนว้าเหว่ เดียวดาย ทระนง ดื้อรั้น มีจุดอ่อนอันเปราะบางในเรื่องของชีวิตและเรื่องทางโลก จนตกเป็นเครื่องมือของ"ลิ่มเซียนยี้" และแทบจะสิ้นชีวิตไปแล้ว..
        แต่อาฮุยก็โชคดีที่"มนุษย์"คนแรกที่รู้จักคือ""ลี้คิมฮวง" ที่สอนให้อาฮุยรู้ว่า"สิ่งที่ดีที่สุดของมวลมนุษยชาติ"คือ"รัก" ไม่ใช่"แค้น"
        อีกบทที่ผมชอบก็คือการเขียนถึง2 สาวงามที่สุดในหนังสือกำลังภายใน ในชื่อ"จากลิ่มเซียนยี้ ถึง ซิมเปียะกุน: โฉมสะคราญอันดับหนึ่งแห่งบู๊ลิ้ม" โดยเปรียบเทียบ"ความงาม"ระหว่าง ลิ่มเซียนยี้ แห่ง"ฤทธิ์มีดสั้น" กับ ซิมเปียะกุน แห่ง "จับอิดนึ้ง" โดยวิเคราะห์ความแตกต่างทั้งชาติกำเนิดและพฤติกรรมของทั้ง 2 สาวงาม
        ลิ่มเซียนยี้ มีชาติกำเนิดคับแค้น นางจึงทะเยอทะยาน มีความงามแบบรุนแรงเร่าร้อนราวเปลวไฟจากอเวจี 
        ส่วน ซิมเปียะกุน เกิดมาในตระกูลซิมอันยิ่งใหญ่ เป็นกุลสตรีอย่างแท้จริง มีความงามเยือกเย็นและนุ่มนวลอ่อนละไมราวสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ 
        อาจจะเพราะ"ชาติกำเนิด" ทำให้"จุดจบ"ของโฉมสะคราญ 2 นางที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
        "ลิ่มเซียนยี้" บั้นปลายของชีวิต นางกลายเป็นนางคณิกา ขณะที่"ซิมเปียะกุน" สุดท้ายมีเซียวจับอิดนึ้งอยู่เคียงข้าง 
        อย่างที่เขียนตอนต้น แม้หนังสือเล่มนี้อาจจะ"ไม่สนุก" หากคุณไม่ใช่แฟนหนังสือกำลังภายใน แต่หนังสือเล่มนี้ก็บอกใบ้เราว่า"จิตใจ"คือสิ่งที่"กำหนด"ตัวเราเอง...ผมจึงอยากบอกสั้นๆว่า"อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะ..ที่รัก"