ข้อมูลเพิ่มเติม

ออสการ์ ฟิงกาล โอ'ฟลาเฮอตี วิลล์สฺ ไวล์ด เกิดในปี พ.ศ.2397 ที่

ดับบลิน บิดาของเขา เซอร์ วิลเลียม เป็นศัลยแพทย์ที่มีชื่อเสียง มารดาของเขาคือ นักอักษรศาสตร์ ซึ่งเป็นนักเขียนที่รู้จักกันดีในนามปากกา 

"สเปรันซา" เขาได้รับการศึกษาครั้งแรกที่วิทยาลัย ไตรนิตี ในดับบลิน ก่อนที่จะไปศึกษาต่อที่วิทยาลัยแมกดาเลน ออกซ์ฟอร์ด ไวล์ด พิสูจน์ความสามารถโดยการได้รับทุนเรียนดีชนะเลิศรางวัลนิวดิเกตจากกลอนชื่อ "ราเวนนา" ของเขา ขณะอยู่ที่ออกซ์ฟอร์ด ความหรูหราของเขาก็ปรากฏและความโดดเด่นก็ได้รับการสนับสนุนจากผู้คนที่ชื่นชมในลัทธิว่าด้วยความงามอันเป็นรากฐานของสิ่งทั้งหลายศิลปะเพื่อศิลปะได้รับความสนใจเป็นอย่างยิ่ง และก็มีผู้ที่ไม่ชอบอยู่มาก ด้วยความสามารถ ความปราดเปรื่อง เสน่ห์ และสัญชาตญาณที่มีต่อชุมชนของเขาไวล์ด จึงกลายเป็นชื่อคุ้นเคยกันดีในแวดวงวรรณกรรม มากพอๆ กับทักษะในการใช้บทสนทนาในงานเขียนของเขา งานชุดแรกของเขาก็คือ โคลงบทกลอน(Poems) โพเอม ตีพิมพ์เมื่อ พ.ศ.2424 ไม่นานก่อนที่เขาจะเดินสายไปบรรยายในอเมริกาเหนือเป็นเวลา 1 ปี การมาที่นิวยอร์ก ไวล์ด ได้พูดว่า "ผมไม่มีอะไรจะประกาศ นอกเสียจากอัจฉริยภาพของผม"

ใน พ.ศ.2427 ไวล์ด แต่งงานกับ คอนสตันซ์ ลอยด์ เขาพิมพ์หนังสือสำหรับเด็กออกมาหลายเล่ม ซึ่งเดิมทีแล้วตั้งใจเขียนให้ลูกชายของเขาเอง คือเรื่อง อาชญากรรมของลอร์ด อาร์เธอร์ ซาวิล ออกมาก่อน ภาพเขียนของ ดอเรียน เกรย์นวนิยายเพียงเรื่องเดียวของเขา 

หลังจากพ.ศ.2433 เขาพยายามความสำเร็จไปสู่เวทีด้วยความสามารถด้านการเขียนเรื่องขบขัน พัดของคุณหญิงวินเดอร์เมอร์ สตรีที่โลกลืม สามีในฝัน และผลงานชิ้นเยี่ยมของเขาความสำคัญแห่งการเป็น เอิร์นเนสต์ บทละครชิ้นสุดท้ายของไวล์ด เรื่อง ซาโลเม ซึ่งเขียนในฝรั่งเศส ไม่ได้รับการอนุญาตให้เปิดแสดงในลอนดอน แต่ภายหลังก็ได้รับการปรับเป็นบทสำหรับอุปรากร โดย ริชาร์ด สเตราส์ แปลโดยเพื่อนสนิทของไวล์ดชื่อ ลอร์ด อัลเฟรด ดักลาส (โบซี) และได้เผยแพร่ต่อสาธารณชนในอังกฤษ

บิดาของดักลาส มาควิส แห่ง ควีนส์บิวรี ไม่พอใจอย่างยิ่งกับมิตรภาพระหว่างบุตรชายของท่านกับนักเขียนบทนามกระฉ่อน และหลังจากที่ท่านทำการสบประมาทไวล์ด ต่อสาธารณชน การวิวาทเป็นผลให้ในที่สุดก็นำไปสู่การดำเนินคดีกับไวล์ด เขาถูกตัดสินลงโทษด้วยข้อหารักร่วมเพศ

เขาถูกระวางโทษจำคุกเป็นเวลา 2 ปี และใช้แรงงานอย่างหนัก สิ่งที่เหลือไว้ให้เขาคือ การสิ้นเนื้อประดาตัว และความอ่อนแอ หลังได้รับการปลดปล่อย เพื่อนผู้อารีได้ทำการช่วยเหลือให้เขาได้ไปพักอยู่ในฝรั่งเศส เปลี่ยนชื่อเป็น เซบาสเตียน เมลมอต และเขียนกลอนชิ้นที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาเรื่อง โคลงแห่งการจองจำการอ่าน ไวล์ด เสียชีวิตขณะอยู่ที่ฝรั่งเศส ในพ.ศ.2443 จดหมายที่เขาเขียนถึง เซอร์ อัลเฟรด ขณะที่อยู่ในคุก ตีพิมพ์ใน พ.ศ.2448 ภายใต้ชื่อ เดอ โปรฟันดี