วิชาชีวิตช่วยให้เราไม่จมทุกข์ หรือซ้ำเติมตนเองยามประสบปัญหา ขณะเดียวกันก็ไม่หลงระเริงในลาภยศและความสำเร็จ  มีภูมิคุ้มกันรักษาใจไม่ให้อารมณ์อกุศลครอบงำ และสามารถเป็นสุขได้ในทุกหนแห่ง เมื่อพลัดพรากก็ไม่เศร้าโศกเสียใจ เมื่อสูญเสียก็ไม่ตีอกชกหัว  เมื่อเจ็บป่วยก็ไม่คร่ำครวญ  และเมื่อจะตายก็ไม่พรั่นพรึง

 

วิชาชีวิตนั้นเรียนได้จากประสบการณ์ชีวิต  โดยมีปัญหาต่าง ๆ เป็นทั้งการบ้านและบททดสอบ โดยมีความตายเป็นการสอบไล่ ชนิดที่ไม่มีการแก้ตัว  หากสอบตกก็ทุรนทุรายก่อนตายโดยมีอบายเป็นที่หมาย หากสอบได้ก็จากไปอย่างสงบและเข้าถึงสุคติ  น่าเสียดายที่คนจำนวนไม่น้อยพากันสอบตก เพราะไม่คิดว่าจะมีการสอบไล่ชนิดนี้รออยู่ จึงมิได้เตรียมตัวแม้แต่น้อย หรือหนักกว่านั้นคือไม่คิดว่ามีวิชาชีวิตที่ต้องเรียนเลยด้วยซ้ำ  ทั้งชีวิตจึงปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอยไป  แต่ผู้มีปัญญานั้นย่อมตระหนักเสมอว่า ชีวิตนี้มีขึ้นเพื่อการเรียนรู้  และการเรียนรู้ที่สำคัญคือวิชาชีวิต  ดังนั้นจึงหมั่นศึกษาหาบทเรียนจากวิชานี้อยู่เสมอ  รางวัลที่ได้คือเมื่อยังมีลมหายใจก็เป็นสุขในทุกที่ ครั้นวาระสุดท้ายมาถึงก็พร้อมรับความตายด้วยใจสงบ

 

หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยบทความ ๕ ชิ้น ซึ่งมีที่มาจากคำบรรยายในที่ต่าง ๆ ชมรมกัลยาณธรรมเคยนำคำบรรยายแต่ละบทมาพิมพ์เป็นเล่มแจกเป็นธรรมทาน  บัดนี้คุณศศิวรรณ เตชะกฤตธีรนันท์และมิตรสหายแห่งชมรมธรรมจริยะประสงค์จะนำบทความทั้ง ๕ ชิ้นมารวมพิมพ์ในเล่มเดียวกัน เพื่อแจกเป็นธรรมทานในงานบรรยายที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย