7 พลังใจ ช่วยคว้าชัยให้ถึงดวงดาว The Seven Spiritual Laws of Success
โดย Deepak Chopra 

“หากเราเข้าใจกฎเหล่านี้ และสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับชีวิตได้ เราสามารถสร้างสิ่งต่างๆ ที่เราต้องการได้ เพราะนี่เป็นกฎเดียวกับที่ธรรมชาติสร้างป่า ทางช้างเผือก ดวงดาว หรือร่างกายมนุษย์ มันสามารถสนองความปรารถนาเบื้องลึกของเราได้เช่นกัน”

“วิธีที่ดีที่สุดในการใช้กฎแห่งการให้คือ ตัดสินใจว่าเมื่อไหร่ที่คุณต้องพบปะกับผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นเวลาใดก็ตาม คุณจะให้อะไรแก่เขาสักอย่าง ไม่จำเป็นต้องเป็นวัตถุสิ่งของ อาจเป็นดอกไม้ คำชม หรือคำอธิษฐาน… ความห่วงใย ความใส่ใจ ความรัก และความรู้สึกที่ดีที่คุณมีให้ สิ่งเหล่านี้คือของขวัญล้ำค่า ที่คุณจะให้ได้ โดยที่ไม่ต้องลงทุนซื้อหาจากไหนเลย”

“กฎแห่งความสำเร็จทางจิตวิญญาณข้อที่สี่คือ กฎของการใช้ความพยายามน้อยที่สุด กฎนี้มีพื้นฐานจากข้อเท็จจริง ที่ว่า ความชาญฉลาดของธรรมชาติย่อมจัดการสิ่งต่างๆ ได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายาม หรือไม่ต้องระมัดระวังแต่อย่างใด นี่คือหลักการของการกระทำแต่น้อย หลักการของการไม่ต่อต้าน… เมื่อเราเรียนรู้บทเรียนจากธรรมชาติบทนี้แล้ว เราจะสามารถทำตามความปรารถนาของเราได้อย่างง่ายดาย”

สรุปเนื้อหาหลัก
มีวิธีที่ง่ายมากขึ้นที่จะได้สิ่งที่คุณปรารถนาจากชีวิต มันเกี่ยวกับการปรับตัวให้เข้ากับธรรมชาติและจักรวาล

แนวคิดทำนองเดียวกัน
– ฟลอเรนซ์ สโคเวลล์ ชินน์ The Game of Life and How to Play It (บทที่ 45)

ด้วยพลังที่ใช้ความพยายามและความเรียบง่าย หนังสือ The Seven Spiritual Laws of Success จัดว่าเป็นสุดยอดตัวอย่างงานเขียนร่วมสมัยแนวพัฒนาตนเอง คุณสามารถโยนหนังสือแนวพัฒนาตนเองเล่มอื่นทิ้งไปได้เลย และใช้หนังสือเล่มนี้เล่มเดียวเป็นคู่มือในการดำเนินชีวิตก็พอ

การให้ความสำคัญกับความสำเร็จและความรุ่งเรืองอาจดูไม่เกี่ยวกับ “จิตวิญญาณ” สักเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ถือเป็นหัวใจของหนังสือเล่มนี้ทีเดียว หากคุณไม่ใช่ฤาษีสมถะ คุณเป็นแค่ตัวละครหนึ่งในโลกเศรษฐกิจที่จำเป็นต้องหาทางปรับจิตวิญญาณให้เข้ากับสังคมของความมั่งคั่งให้ได้ ความที่เป็นทั้งหนังสือแห่งการอุทิศตนและคู่มือแห่งความรุ่งเรือง หนังสือ The Seven Spiritual Laws of Success จึงจัดว่าเป็นงานเขียนที่เป็นสัญลักษณ์แห่งยุคสมัยของเขา

การพิสูจน์ให้เห็นกฎแห่งความสำเร็จที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเป็นโจทย์ที่ท้าทายมากสำหรับงานเขียนแนวพัฒนาตนเอง กรรม (เหตุและผล) และธรรม (เป้าหมายในชีวิต) อยู่ด้วยกับเรามาชั่วกัปชั่วกัลป์ และมันเป็นกฎสองข้อในบรรดากฎเจ็ดข้อของโซปรา ต่อไปนี้เราจะมาดูกฎที่เหลือห้าข้อกันอย่างย่อๆ

กฎแห่งศักยภาพบริสุทธ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน

          สนามแห่งศักยภาพบริสุทธิ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน คือ ดินแดนอันสงบ ที่สรรพสิ่งล้วนมาจากที่นี่ จากที่ที่ “สิ่งที่ยังไม่ประจักษ์ถูกทำให้ประจักษ์” เมื่ออยู่ในภาวะจิตบริสุทธิ์ เราเกิดปัญญาพิสุทธ์ เรามีความสมดุล มีความหนักแน่นมั่นคงที่มิอาจทำลายได้ และมีความปีติสุข เมื่อเราเข้ามายังดินแดนแห่งนี้ เราจะพบกับจิตวิญญาณบริสุทธิ์ของเราเอง และสามารถมองเป็นความไร้สาระและความไร้ประโยชน์ของการดำเนินชีวิตที่เอาอัตตาเป็นที่ตั้ง อัตตาอยู่บนรากฐานของความกลัว แต่จิตวิญญาณอยู่ในความมั่นคงแห่งรัก

          “อยู่เหนือการวิพากษ์วิจารณ์ ไม่หวาดหวั่นกับการท้าทายใดๆ และไม่อยู่ภายใต้อำนาจของใคร แต่ทว่าอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่วางอำนาจเหนือผู้ใด เพราะมันรู้ว่าคนอื่นทุกคนล้วนเป็นพระเจ้าองค์เดียวกัน มีจิตวิญญาณเดียวกันอยู่ในหน้ากากที่ต่างกัน”

          เมื่อม่านแห่งอัตตาลู่ลง ปัญญาจะปรากฏ ความรู้ความเข้าใจลึกซึ้งจะเป็นเรื่องปกติ โซปราอ้างถึงคำพูดของคารอส คาสทาเนดาที่ว่า ถ้าเราเลิกให้ความสำคัญกับตัวเอง เราจะเริ่มมองเห็นความยิ่งใหญ่ของจักรวาล เราสามารถเข้าถึงศักยภาพอันบริสุทธิ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในได้โดยตรงด้วยการทำสมาธิภาวนากับการปลีกวิเวก แต่ก็ยังสามารถทำได้ด้วยการฝึกที่จะไม่วิพากษ์วิจารณ์และหัดชื่นชมธรรมชาติ เมื่อคุณรู้จักดินแดนแห่งนี้แล้ว คุณจะกลับมาพักพิงอยู่ที่นี่เสมอ และเป็นอิสระต่อทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราว สถานการณ์ อารมณ์ความรู้สึก ผู้คนและสรรพสิ่ง ความมั่งคั่งรุ่งเรืองและพลังสร้างสรรค์ทุกชนิดเกิดขึ้นจากดินแดนแห่งนี้

กฎแห่งการให้

          เคยสังเกตมั๊ยว่า ยิ่งคุณให้ คุณจะยิ่งได้รับ? ทำไมมันถึงถูกต้องได้ขนาดนี้? โซปรากล่าวว่ามันเกิดขึ้นเพราะกายและจิตของเราอยู่ในสภาวะของการให้และรับจากจักรวาลตลอดเวลา การสร้าง การให้ความรัก และการเติบโตทำให้การไหลเวียนดำเนินไปไม่สิ้นสุด การหยุดให้จะทำให้การไหลเวียนหยุดลง และมันจะจับตัวกันเป็นก้อน เช่นเดียวกับเลือด ยิ่งเราให้ เรายิ่งเกี่ยวข้องกับการไหลเวียนพลังจักรวาลมากขึ้น และเราจะได้รับกลับมามากขึ้น ทั้งในรูปของความรัก วัตถุสิ่งของ หรือประสบการณ์ที่อาจดูเหมือนโชคร้ายในตอนต้น แต่แล้วก็ลงเอยด้วยดี เงินทำให้โลกหมุนได้ก็จริง แต่มันมีข้อแม้ว่าการให้กับการรับต้องมากพอกันเท่านั้น

          ถ้าคุณให้ จงให้ด้วยใจเบิกบาน ถ้าคุณต้องการพรแห่งความสุข จงให้พรผู้อื่นในใจด้วยการส่งความคิดดีๆ ไปยังพวกเขาให้มาก ถ้าคุณไม่มีเงิน จงให้บริการ มันไม่มีข้อจำกัดเกี่ยวกับสิ่งที่เราจะได้เพราะธรรมชาติที่แท้จริงของมวลมนุษย์ คือ ความมั่งคั่งและความอุดมสมบูรณ์ ธรรมชาติให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราต้องการ ดินแดนแห่งศักยภาพบริสุทธิ์ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายในได้มอบอัจฉริยภาพและความคิดสร้างสรรค์แก่เรา เพื่อนำไปสร้างสิ่งต่างๆ มากยิ่งขึ้น

กฎแห่งความพยายามน้อยที่สุด

เช่นเดียวกับธรรมชาติของปลาที่ว่ายน้ำและดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง ธรรมชาติของมนุษย์ คือ การทำฝันให้เป็นจริงได้อย่างง่ายดาย หลักการใช้ความพยายามอย่างประหยัดของเวดิกกล่าวว่า “ทำน้อยลงแต่ได้ผลสำเร็จมากขึ้น” นี่เป็นการปฏิวัติความคิด-หรือเป็นเรื่องบ้าบอกันแน่? การทำงานหนัก การวางแผน และการดิ้นรนต่อสู้ทั้งหมดเป็นเรื่องเสียเวลาจริงหรือ?

โซปราแนะว่า เมื่อการกระทำของเราเกิดจากความรัก ไม่ใช่เกิดจากแรงปรารถนาแห่งอัตตา เราจะมีพลังมากขึ้นที่สามารถนำไปใช้สร้างสิ่งต่างๆ อย่างที่เราต้องการได้ ในทางตรงกันข้าม การไขว่คว้าหาอำนาจเหนือผู้อื่น หรือการพยายามทำตัวให้เป็นที่ยอมรับของผู้อื่น เป็นการสิ้นเปลืองพลังงานมหาศาล เรากำลังพยายามพิสูจน์อะไรสักอย่าง ถ้าหากสิ่งที่เราทำมาจากจิตวิญญาณของเราแล้ว เราจะเลือกวิธีและสถานที่ที่จะส่งผลกระทบต่อวิวัฒนาการและนำพาความอุดมสมบูรณ์มาให้ได้อย่างง่ายดาย

          ขั้นแรกคือ ฝึกที่จะยอมรับ เราไม่สามารถหวังจะเปิดช่องทางให้พลังจักรวาลที่ไร้ความพยายามไหลผ่านเข้ามาได้ ถ้าเรายังต่อสู้ขัดขวางพลังนั้นอยู่ จงบอกกับตัวเองแม้ในยามที่ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากว่า “สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้มันควรเป็นเช่นนี้เอง” ขั้นที่สอง ฝึกที่จะไม่ป้องกันตัว ถ้าเรายังคงขืนปกป้องความคิดเห็นของเรา หรือตำหนิผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา เราจะไม่สามารถเปิดรับทางเลือกที่สมบูรณ์แบบที่ติดปีกรอเราอยู่

กฎแห่งความตั้งใจและความปรารถนา

          กฎข้อนี้เป็นกฎที่สลับซับซ้อนที่สุด และแน่นอนมันเป็นกฎที่ดึงดูดใจที่สุดด้วย โซปรากล่าวว่า ในขณะที่ต้นไม้ถูกกำหนดให้ทำเป้าหมายหนึ่งโดยเฉพาะ (หยั่งราก เติบโต และสังเคราะห์แสง) แต่อัจฉริยภาพของระบบประสาทของมนุษย์ยอมให้เรากำหนดความคิดและกฎธรรมชาติต่างๆ ได้อย่างแท้จริง เพื่อนำผลสำเร็จของทุกสิ่งที่ปรารถนาได้อิสระเต็มที่มาสู่ มันเกิดขึ้นผ่านกระบวนการของความเอาใจใส่และความตั้งใจ

          ขณะที่การเอาใจใส่กับบางสิ่งบางอย่างเป็นตัวทำให้มันเกิดขึ้นและทำให้มันเพิ่มทวีมากขึ้น ความตั้งใจเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดพลังและข้อมูล และ “จัดการผลสำเร็จของมันเอง” แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังงัยล่ะ? ผู้แต่งใช้การอุปมากับน้ำนิ่งในสระ ถ้าจิตเรานิ่ง เวลาที่เราโยนก้อนกรวดแห่งความตั้งใจลงไป มันเกิดระลอกน้ำที่เคลื่อนผ่านกาลและเวลา แต่ถ้าจิตเราเหมือนทะเลบ้าคลั่ง แม้เราโยนตึกสูงระฟ้าลงไปในน้ำ มันก็จะไม่มีผลอะไรทั้งนั้น เมื่อความตั้งมั่นเกิดขึ้นแล้วในความนิ่งที่เปิดกว้างรับความคิดใหม่ๆ เราสามารถอาศัยพลังการจัดการที่ไม่มีที่สิ้นสุดของจักรวาลทำให้มันปรากฏขึ้นได้ เรา “ปล่อยให้จักรวาลเป็นผู้จัดการรายละเอียดเอง”

กฎแห่งการไม่ยึดติด

          แม้คุณอาจมีความตั้งใจ แต่คุณต้องไม่ยึดติดกับความสำเร็จของมันก่อนที่มันจะปรากฏขึ้นเอง เราสามารถมุ่งเน้นไปที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งได้โดยตรง แต่ถ้าเรายึดติดกับผลที่เฉพาะเจาะจงของมันแล้วมันจะก่อให้เกิดความกลัวและความไม่มั่นคงหากมันมีโอกาสไม่เป็นไปดังที่หวังไว้ คนที่ปรับตัวสอดคล้องกับจิตวิญญาณจะมีความตั้งใจและความปรารถนาสูง แต่ความเป็นตัวตนของพวกเขาไม่ได้ขึ้นอยู่กับผลที่ได้ มันมีส่วนหนึ่งในตัวพวกเขาที่ไม่อาจทำให้หวั่นไหวได้

โซปราใช้คำว่า

“เฉพาะผู้ที่เกี่ยวพันแต่ไม่ยึดติดกับสิ่งใดเหล่านั้น ที่สามารถจะรื่นเริงและหัวเราะได้ สัญลักษณ์ต่างๆ ของความมั่งคั่งจะปรากฏขึ้นเองตามธรรมชาติโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ หากเรายังคงยึดติดกับสิ่งต่างๆ เราจะกลายเป็นนักโทษของความไร้ประโยชน์ ของความสิ้นหวัง ของความต้องการทางโลก ของความกังวลกับเรื่องหยุมหยิมเล็กน้อย ของความสิ้นคิดอยู่เงียบๆ ของความเครียด อันเป็นลักษณะเด่นชัดของการดำรงชีวิตธรรมดาที่ไม่ค่อยดีนัก และคิดถึงแต่เรื่องความยากจน”

หากยังยึดติด เราจะรู้สึกว่าถูกบีบบังคับให้ยอมรับทางออกของปัญหา แต่หากไม่ยึดติด เราสามารถเฝ้าดูทางออกที่สมบูรณ์แบบที่เกิดขึ้นจากความสับสนวุ่นวายนั่นเองได้อย่างอิสระ

อย่าพอใจแค่เค้าโครงของหนังสือเล่มนี้ เพราะรายละเอียดและการบรรยายเต็มที่ได้อย่างน่าสนใจมากทำให้งานของโซปราน่าติดตามอ่าน ลองซื้อหามาอ่านดู มันอาจต้องใช้เวลาสักนิดกว่าจะปรับให้ตรงกับคลื่นของเขา และเข้าใจภาษาที่เขาถ่ายทอด แต่อย่าเพิ่งท้อ – กฎเหล่านี้สามารถส่งผลได้อย่างแท้จริง พออ่านไปเรื่อยๆ สักพัก คุณอาจพบว่าตัวเองกำลังค้นพบความหมายใหม่เนื้อหาอันเป็นสัญลักษณ์ที่คุ้นเคยกันดีในงานเขียนอมตะ

คำอธิบายสุดท้าย

          แม้ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตามแต่อัจฉริยะของงานเขียนแนวพัฒนาตนเองในศตวรรษที่ผ่านมาอยู่ที่ การสื่อข้อความทางจิตวิญญาณผ่านคำสอนที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น เราซื้อหนังสือเกี่ยวกับความรุ่งเรืองเฟื่องฟู แต่กลับพบว่ามันบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับความเมตตากรุณาและอัจฉริยภาพอันสมบูรณ์แห่งจักรวาล และยังพบสิ่งที่แสดงให้เห็นกฎแห่งความสำเร็จ และต้องแปลกใจที่พบว่า คำตอบมันเกี่ยวเนื่องกับการทำกรรมดี และการปล่อยวางจากผลแห่งความสำเร็จ โซปรามักโดนกล่าวหาเรื่องการนำคุณค่าแห่งจิตวิญญาณมาเป็นวิธีสู่ความร่ำรวย ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ไม่มีอะไรต้องน่าละอาย เพราะธรรมชาติของจักรวาลมีความอุดมสมบูรณ์ในตัวเองอยู่แล้ว ชีวิตที่คิดแต่เรื่องความยากจนต่างหากเล่าที่เป็นชีวิตที่สูญเปล่า

          เจตนาของหนังสือเล่มนี้คือ ความเป็นหนึ่งเดียวกันของทุกสรรพสิ่งในจักรวาล ถึงมันจะเกี่ยวกับ “ความสำเร็จ” อย่างเห็นได้ชัดแต่บางทีสิ่งที่ผู้แต่งต้องการสื่อกับผู้อ่านคือเรื่องของพลัง การที่เราเปิดกว้างให้กับความเป็นเอกภาพและความสมบูรณ์แบบมากขึ้น เราจะได้รับพลังของมันมากขึ้น ขณะที่ภาพมายาของความแตกต่างจากคนอื่นเป็นการแข่งขันความสามารถของเรากับโลก และในระหว่างนั้นก็ทำให้เราอ่อนแรงลง งานเขียนแนวพัฒนาตนเองที่ดีที่สุดอย่างเช่น The Seven Spiritual Laws of Success กำลังเปลี่ยนความคิดเกี่ยวกับความสำเร็จของมนุษย์จากการเป็น “เจ้าแห่งจักรวาล” กลายเป็นการเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาลแทน

ดีพัค โซปรา

          เกิดที่เมืองนิว เดลฮี ประเทศอินเดียเมื่อปี 1947 เขาเป็นลูกชายของแพทย์รักษาโรคหัวใจชื่อดัง โซปรา ศึกษาด้านการแพทย์ก่อนย้ายไปอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกายในปี 1970 ตอนที่อยู่ในเมืองบอสตัน เขาตั้งตัวเองเป็นผู้เชี่ยวชาญระบบต่อมต่างๆ ภายในร่างกายที่ผลิตฮอร์โมน และสอนหนังสือที่โรงเรียนแพทย์แห่งมหาวิทยาลัยบอสตัน แอนด์ทัพส์ เขาเคยเป็นหัวหน้าคณะแพทย์ที่โรงพยาบาลนิว อิงแลนด์ เมมโมเรียล

          การเปลี่ยนอาชีพจากแพทย์มาเป็นกูรูเป็นเพราะเขาได้พบกับมหาฤาษี มาเฮช โยคี ผู้เคร่งศาสนาที่เดินทางมาประเทศสหรัฐอเมริกาในช่วงปี 1960 เพื่อเผยแพร่การทำสมาธิภาวนา การเข้าไปเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการทำสมาธิด้วยตนเองในเวลาต่อมาของโซปราสอดคล้องกับการกลับมาสนใจปรัชญาการรักษาแบบอายุรเวชของชาวฮินดูอีกครั้ง เขาจึงได้ก่อตั้งสมาคมการแพทย์แบบอายุรกรรมแห่งอเมริกาขึ้น

          ในปี 1999 นิตยสารไทม์ แม็กกาซีน ยกย่องโซปราว่าเป็นหนึ่งใน “ร้อยบุคคลตัวอย่างและวีรบุรุษแห่งศตวรรษ” ในฐานะที่เป็น “กวีศาสดาแห่งการแพทย์ทางเลือก” เขาเคยไปบรรยายที่องค์การสหประชาชาติ องค์การอนามัยโลก และสภาวิจัยวิทยาศาสตร์แห่งสหภาพโซเวียต และหนังสือกว่า 25 เล่มของเขา – รวมถึง Quantum Healing (1986), Ageless Body, Timeless Mind (1993), Creating Affluence (1993) และ How to Know God (2000) – ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศถึง 35 ภาษา เขาได้รวบรวมบทกวีของท่านรพินทรนารฎ ฐากูร และแต่งนิยายเรื่องหนึ่งชื่อว่า The Lords of Light

          เขาอาศัยอยู่ที่เมืองลา โจลล่า รัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งเป็นที่ตั้งของ “ศูนยืโซปราเพื่อความอยู่ดีมีสุข” ที่เขาใช้จัดอบรมและจัดกิจกรรมต่างๆ