“ความสำเร็จ สำหรับคุณโสภณแล้วนั่นมิใช่สิ่งสำคัญแต่อย่างใด สิ่งสำคัญนั้นอยู่ที่ กระบวนการ หรือวิธีการบรรลุถึงความสำเร็จต่างหาก และถ้ามองให้ลึกลงไป กระบวนการหรือวิธีการดังกล่าวย่อมขึ้นอยู่กับวิธีคิด แรงจูงใจ ความหมายในชีวิต ทั้งหมดนี้เราอาจเรียกได้สั้นๆว่า แรงดลใจแห่งชีวิต”

                   หนังสือเล่มนี้แม้จะพิมพ์มาเกือบสิบปีแล้วก็ตาม แต่ก็ยังสามารถนำมาอ่านได้เสมออย่างไม่ล้าสมัย คุณโสภณ สุภาพงษ์ ผู้แต่งหนังสือเล่มนี้ได้ผ่านการเป็นนักบริหาร การดำรงตำแหน่งวุฒิสมาชิก และเคยได้รับรางวัลแม็กไซไซมาแล้ว แรงดลใจที่นำมาซึ่งความสำเร็จดังกล่าวได้ถูกบอกเล่าออกมาในหนังสือเล่มนี้ 

                   หนังสือเล่มนี้ให้ข้อคิดในเรื่องของการเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นในด้านของกระบวนการหรือวิธีคิด วิธีการทำงาน การบริหาร หรือในด้านสังคม ครอบครัว การศึกษา และจิตวิญญาณ ซึ่งทั้งหมดมีความสัมพันธ์กันอย่างแยกไม่ออก 

                   “...โรงเรียนได้กลายเป็นโรงสอน คือสอนอย่างเดียวไม่ได้เรียนรู้ที่จะต้องเอื้อเฟื้อ เกื้อกูล เอาใจ เห็นใจ สังเคราะห์ สร้างสรรค์ ส่วนใหญ่ในมหาลัยสอนให้เราแก่งแย่ง สอนให้เอาใจผู้มีอำนาจอย่างเดียว...” 

                   สังคมเราจึงได้เต็มไปด้วยคนฉลาดเอาตัวรอดเก่ง แต่หาคนดีที่มีความเอื้อเฟื้อ หรือเห็นใจคนอื่นได้ยาก นอกจากนี้ยังมีข้อคิดดีๆอีกมาก อาทิเช่น 

“...การที่เราเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องชีวิต...ทำให้เราเลือกทำในสิ่งที่เป็นสาระในชีวิต ไม่ประมาทเผลอปล่อยชีวิตไปตามกระแส ได้ใช้ชีวิตอย่างสดชื่นแจ่มใส มีความสุข”

“...ความสุขคือการสร้างน้ำใจ สร้างเพื่อน สร้างความดี ความสุขคือการให้ ใช้ชีวิตพอเหมาะพอควร ชีวิตก็จะพบความสุข ซึ่งอยู่ใกล้แค่นี้เอง ไม่ต้องค้นหา อ้างว้างต่อไป...” 

“...ถ้าเราตื่นมาทุกเช้าเราพบว่าเราอยากมากกว่าสิ่งที่เรามี เราก็จนไปถึงวันตาย เพราะมันอยากกว่าที่มีทุกวัน...”

“...ทุกครั้งที่ต้องทำอะไรใหม่ ขอให้มองว่าสิ่งนั้นเป็นรายได้ เราจะรู้สึกดีขึ้น อย่ามองว่าเป็นภาระ เป็นความกังวล...” 

“...ไม่มีทรัพย์สินอะไรสำหรับองค์กรจะสำคัญไปกว่าคนที่ดีและความคิดที่ดีในองค์กร...” 

“...ตราบใดที่เราไม่นึกถึงความตาย เราก็จะไม่นึกถึงการจัดการใดๆ เราจะอยากทุกสิ่งทุกอย่าง และสะสมไปตามความเห็นแก่ตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด  แล้วสิ่งต่างๆ ที่เราควรจะทำก็จะไม่เกิดขึ้น”
จำนวนหน้า 118 หน้า