หนังสือเล่มนี้ น่าจะถือได้ว่าเป็นบันทึกประวัติศาสตร์แห่งอารมณ์และความรู้สึกของงคนร่วมยุคสมัย เป็นกวีนิพนธ์เพื่อประชาชนและชีวิตที่ได้อรรถรสหลายหลาก และลุ่มลึกของคนรุ่นใหม่ จนกล้าพูดได้เต็มปากว่า ศรัทธาผลงานเล่มนี้ของเธอด้วยความจริงใจ
กอบกุล อิงคุทานนท์
HI-CLASS มิถุนายน 2532
เมื่ออ่าน"ใบไม้ทีหายไป"จบลง ถามตัวเองว่าได้อะไรบ้าง เราพบว่าได้รู้จักผู้หญิงที่มีเนื้อหาทั้งตัวและหัวใจ ในฐานะของการเป็นกวีนิพนธ์ ถามตัวเองว่า ไพเราะหรือไม่ คำตอบคือไพเราะ เพราะ...มันเป็นดนตรีของชีวิต
ศาสตราจารย์ ดร.รื่นฤทัย สัจจพันธุ์
สีสัน ตุลาคม 2532
