เนื้อสัตว์อาหารอันโอชะหรือพญามัจจุราช
/ วิจิตร บุญยะโหตระ

หัวเรื่อง    เนื้อสัตว์

 สารตกค้างในอาหาร

พิมพลักษณ์    กรุงเทพฯ : ร้านหนังสือกระวี, 2543

นับตั้งแต่สัตว์ถูกฆ่า ตัดชำแหละเป็นชิ้นๆ แยกประเภท นำบรรจุเข้าตู้แช่ แล้วขนส่งไปยังตลาดจำหน่าย กว่าจะผ่านแต่ละกระบวนการ จนถึงผู้บริโภค เนื้อสัตว์ต้องตกค้างอยู่เป็นเวลาหลายวัน เพื่อรอผู้บริโภคมาซื้อไป กว่าจะถูกปรุงเสร็จเป็นอาหาร ก็เป็นระยะเวลาที่ยาวนาน
        ตามธรรมดา เนื้อสัตว์จะคงความสดอยู่ได้ไม่นาน ก็จะแปรสภาพ สีจะกลายเป็นสีเทาอมเขียว ดังนั้น ในอุตสาหกรรมเนื้อสัตว์ จึงมีการใช้สารเคมีช่วยยืดอายุการเน่าเสีย และเจือสารรักษาสี ให้เนื้อมีสีแดงดูสดนาน สารเคมีเหล่านี้ ทางการแพทย์พบว่า เป็นตัวการทำให้เกิดโรคมะเร็งขึ้นได้
        ปัจจุบัน ในฟาร์มเลี้ยงสัตว์ ใช้สารเคมีและฮอร์โมนผสมลงในอาหารสัตว์ เพื่อเร่งการเจริญเติบโต ทำให้สัตว์อ้วนท้วนโตเร็ว เนื้อสัตว์ที่ได้ จะมีสีสรรน่าซื้อ
        แต่การกระทำดังกล่าว ทำให้ผู้บริโภคได้รับสารพิษต่างๆ มากมาย เมื่อบริโภคเนื้อนั้นเข้าไปเป็นประจำ มีการฉีดเซรุ่มและยาปฏิชีวนะต่างๆ เพื่อป้องกันโรคระบาด ผู้ที่รับประทานเนื้อสัตว์เป็นประจำ ร่างกายมักมีการต้านยา เมื่อเจ็บป่วย ยาที่กินจึงไม่ค่อยได้ผล
        เช่นเดียวกับการใช้ยาฆ่าแมลงศัตรูพืชมากๆ แมลงเหล่านั้น ก็จะมีความต้านทานยามากขึ้นเรื่อยๆ ยาที่มีความรุนแรงในขนาดเดิมจะใช้ไม่ได้ผล แมลงกลับจะทวีจำนวนมากขึ้นๆ 


        ผู้ที่นิยมรับประทานเนื้อวัวเป็นประจำ คุณทราบไหมว่าเนื้อวัวที่คุณกินเข้าไปนั้น ไม่ได้ผ่านการรับรองใดๆ จากกรมอนามัย เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อโรคมาสู่คนเลย
        ปี ๑๙๙๗ มีรายงานจาก หน่วยบริการสุขลักษณะเนื้อสัตว์ว่า การรักษาความสะอาดในโรงฆ่าสัตว์ ไม่ได้มาตรฐาน เนื้อที่ชำแหละแยกลำไส้ จะปนเปื้อนและติดเชื้อมาจากโรงฆ่า อาจมีเชื้อ อี.โคไล ซึ่งทำให้ท้องเสีย เป็นตะคริวอย่างแรง อาเจียนและอาจถึงตายได้ เชื้อนี้อยู่ในมูลสัตว์ได้นานเป็นเดือนๆ
        กองควบคุมและตรวจสอบ โรคติดต่อในเนื้อสัตว์ ของอเมริการายงานว่า มีเชื้อ ซาลโมเนลล่า อยู่ในเนื้อสัตว์ ซึ่งทำให้อาหารเป็นพิษ และมีคนตายด้วยเชื้อดังกล่าว ไม่น้อยกว่าหนึ่งล้านคนต่อปี มีผู้ป่วยด้วยโรคนี้ในโรงพยาบาลกว่าสิบล้านคน ทำให้อเมริกาต้องสูญเสียเงินกว่าร้อยล้านดอลลาร์ เพื่อใช้ในการรักษา
        ที่อเมริกาตรวจพบว่า วัวที่ติดเชื้อมะเร็งในเลือด (BLV) มากถึง ๒๐% ในปี ๑๙๙๑ กระทรวงเกษตรฯ ของอเมริการายงานว่า เชื้อโรคเอดส์ได้แพร่กระจายไปสู่ฝูงวัว แต่ก็ยังไม่มีการยับยั้งการแพร่ระบาด ของเชื้อโรค
        นักวิชาการชาวอังกฤษ กล่าวอย่างมั่นใจว่า… “การรับประทานเนื้อวัว มีโอกาสเสี่ยง ที่จะได้รับการติดเชื้อ สูงถึง ๖๐%” อาการของผู้ติดเชื้อโรควัวบ้า จะปรากฏออกมาในช่วงเวลาอีก ๑๐–๔๐ ปีข้างหน้า
        ปัจจุบัน มีการนำเนื้อวัว มาแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์อาหารสำหรับเด็กทารก เด็กวัยเจริญเติบโต หรือผู้ป่วยในโรงพยาบาล คนจำนวนนั้น ที่กินเข้าไปเพียงไม่กี่สัปดาห์ ต้องป่วยด้วยโรคอาหารเป็นพิษ หนึ่งในนั้นคือโรควัวบ้า (BSE)
        โรควัวบ้า มีชื่อเรียกเป็นทางการว่า BSE (Bovine Spongioform Encephalopathy) ปัจจุบันเป็นที่ยอมรับกันแล้วว่า โรคนี้เป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่ง ก่อให้เกิดการเสื่อมสลาย ทางระบบประสาทส่วนกลาง ในคนและสัตว์ได้

รองศาสตราจารย์ ดร.ไมตรี สุทธจิตต์

        ปรากฏว่าเมื่อเร็วๆ นี้ ยังมีโรคร้ายชนิดใหม่อีกชนิดหนึ่ง มาสู่ผู้บริโภคเนื้อสัตว์ รักษาไม่หาย ตายหรือพิกลพิการลูกเดียว โรคนั้นคือ โรควัวบ้า
        โรควัวบ้าที่เกิดขึ้น มีสาเหตุแท้จริงมาจากคนเลี้ยงวัว ในยามปกติวัวกินหญ้า ข้าวโพด และเมล็ดพืช แต่เจ้าของฟาร์มหลายแห่งหัวใสขึ้นมา เพื่อให้วัวได้อาหารโปรตีนสูง จึงหลอกวัวให้กินอาหารป่น ที่เสริมด้วยโปรตีน ซึ่งเป็นเศษซากเนื้อสัตว์ และอวัยวะภายในจากแกะที่ตายแล้ว โดยนำเอากระดูก และเครื่องในแกะมาป่นเป็นอาหารเสริมให้กับลูกวัว ที่แม่วัวไม่มีน้ำนมให้ลูก
        ปรากฏว่า หลังจากที่วัวได้รับอาหารเสริมจากแกะแล้ว ต่อมาวัวเหล่านั้นจำนวนมาก เกิดเป็นโรควัวบ้า เดินโซซัดโซเซ มีอาการทางด้านระบบประสาท และเสียชีวิตลงเป็นจำนวนมาก 

        มีข่าวออกมาว่า ผู้ที่กินเนื้อวัวที่เป็นโรควัวบ้า อาจมีโอกาสล้มป่วย เป็นโรคสมองฝ่อ หรือโรค CJD ได้ มีอาการทางระบบประสาทคือ ความจำเสื่อม สติปัญญาถดถอยน้อยลงอย่างรวดเร็ว มีอาการเดินซวนเซ คล้ายอาการในวัวบ้า กระตุกทั้งตัว ในที่สุดอาจเสียชีวิตได้ ภายในไม่เกิน ๒ ปี ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ากลัว และน่าเวทนามาก

รองศาสตราจารย์ ดร.ไมตรี สุทธจิตต์