ทะเลฤาอิ่ม สุวรรณี สุคนธา 
พิมพ์ครั้งที่ 1 สำนักพิมพ์ดอกหญ้า 2543 2544 จำนวนหน้า 544 หน้า

ทะเลฤาอิ่ม คือ ผลงานของนักเขียนรุ่นบรมครูผู้ล่วงลับ สุวรรณี สุคนธา ที่โดดเด่นในการสร้างอารมณ์และความรู้สึก ผลงานของท่าน ผมเคยอ่านเริ่มแรกเลย ก็คือ หนังสืออ่านนอกเวลา เรื่อง น้ำพุ ตามมาด้วยสวนสัตว์ และจากนั้นจึงได้เริ่มอ่านงานเรื่องอื่นๆของท่านตามมา พบว่าในจำนวนงานเขียนของท่านหลายสิบเรื่อง นอกจากแนวโรแมนติคผสมอารมณ์หวามไหวแล้ว ยังมีหลากหลายแนวอยู่ไม่น้อย อย่างแนวสะท้อนสังคมที่หลายคนรู้จักกันดี ... เขาชื่อกานต์ นิยายผสมวิทยาศาสตร์อนาคต เรื่อง "แม่ศรีบางกอก" แนวคอมเมดี อย่าง "กิจกรรมชายโสด" แนวน่ารักๆเกี่ยวกับสัตว์อย่าง "สร้อยแสงแดง" โดยเฉพาะ เรื่องหนึ่งที่ผมพยายามตามหาอ่านมานานมากแต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านเลยสักที ก็คือแนวลึกลับเกี่ยวข้องกับภูตผี ที่ชื่อ “สามเงา” ครับ

         สำหรับ ทะเลฤาอิ่ม เป็นเรื่องราวสะท้อนชีวิต ของเด็กในยุคปัจจุบันที่เกิดจากการเลี้ยงดูของพ่อแม่ คิดว่าในพ.ศ.นี้ ก็ยังเป็นปัญหาที่ไม่แตกต่างกันเลย เพียงแต่อาจจะมีความซับซ้อนเพิ่มมากขึ้นเท่านั้นเอง
ชีวิต วิฬาร ที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง สุขสบาย ได้รับการปรนเปรอจากพ่อที่ถึงอธิบดี และแม่เป็นคุณหญิงนาม ศรีดารา ซึ่งต่างก็มีฐานะหน้าตาและเกียรติยศ ที่ต้องรักษาภาพพจน์ ต่อสังคม จนลืมดูแลลูกสาวเพียงคนเดียว ปล่อยให้อยู่กับแม่แช่ม แม่บ้านวัยชราในคฤหาสน์อันโอ่อ่าเป็นคนคอยดูแลแทน

       วิฬาร ซึมซับความเปลี่ยวเหงาเป็นเพื่อน หาทางเติมเต็มให้กับชีวิต โดยคบหาสมาคมกับเพื่อนฝูง จัดปาร์ตี้ กินเหล้า เต้นรำ จนกระทั่งพี้ยา กัญชา ในกลุ่มเพื่อนๆด้วยกัน รวมถึงมีแฟนหลายคน ทั้งโสพันธ์หนุ่มนักเรียนนอกฮิปปี้ที่รับเอาวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามาเต็มตัว และเพื่อนนักเรียนหนุ่มด้วยกันเองอย่างสุขุม

       ในความทรงจำอันสวยงามแห่งวัยเยาว์แรกดรุณ วิฬาร ยังอดนึกถึงเพื่อนเด็กหนุ่มอีกคนหนึ่งที่เข้ามาคบหากันอีกคนไม่ได้ เจ้าภูตะวัน แห่งเมืองเวียงจันทน์ คนที่วิฬารผูกพันด้วย และเขาก็จำต้องจากวิฬารไปไกล เพื่อไปเรียนต่อเมืองนอก พร้อมกับคำสัญญาว่าจะกลับมาหา

  “อ้อ เจ้าชายภูตะวัน โตขึ้นจะมีชายาซักกี่คน”
  “มีคนเดียว” เขาทำท่าให้แลดูจริงจังขึ้นกว่าเดิม
   “แล้วสนมล่ะ เป็นเจ้าก็ต้องมีสนมซี... จริงไหมจ๊ะ”
    “เป็นไปไม่ได้เลย ตลอดชีวิตนี้ เราจะมีวิ คนเดียวเท่านั้น ถ้าเราเปลี่ยนไปก็หมายความว่า คนที่ชื่อภูตะวัน ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว”
  “ยังงั้นเชียวรึ” นัยน์ตาของวิฬาร ฉายแววภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดแจ้ง 
   “จะคอยดูว่าตะวัน จะรักษาคำพูดไปได้สักกี่วัน กี่เดือน”
   “ตลอดไป” ภูตะวันมีสีหน้าและนัยน์ตาลึกซึ้ง เมื่อพูดคำนั้น “เราไม่เคยรักใครเลย... นอกจากวิ”

       แต่แล้วเมื่อหล่อนเติบโตขึ้น วิฬารก็แทบลืมเลือนเจ้าภูตะวันไป เมื่อมีเพื่อนคนใหม่ๆเข้ามาในชีวิต หล่อนเพริดไปกับมัน จนได้เสียกับโสพันธ์ ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยไร้ค่าไปกับสิ่งเสพย์ติด เพื่อสนองต่อความพร่องของชีวิต โดยคิดว่า สิ่งเหล่านั้นจะช่วยเติมความเปลี่ยวเหงาให้กับตัวเองได้ 

     “เราท้อง”
   สุขุมสะดุ้งราวกับถูกเข็มแทง
  “บ้า...” เขาร้อง “ไม่เชื่อน่ะ”
   “จริงๆ” สุขุมแลดูวิฬารทั่วตัว
  “เราบอกนายแล้วไง ว่าให้ระวัง”
    สุขุมยักไหล่ “เอาออกสิ”
    “กำลังพยายามอยู่” วิฬารเรียกหาบุหรี่ซึ่งสุขุมก็จุดให้ได้เร็วทันใจ

    เห็นจะมีแม่แช่มเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ ด้วยความอ่อนใจ ในขณะที่คุณหญิงศรีดารา กับ อธิบดี ทองแถม หาได้สนใจใดๆไม่ ต่างฝ่ายต่างทำงานเพื่อสังคม และเดินทางไปต่างประเทศ

      “คุณแม่ดีแต่เก่งนอกบ้าน ลูกจะหัวหกก้นขวิดยังไงไม่มีวันรู้ และเราก็ไม่อยากให้รู้ด้วย”
     “ถ้าคุณแม่รู้เรื่องนั้นจะเป็นไงนะ?”
วิฬารห่อไหล่ “ท่ายไม่ถูก แต่ไม่ดีแน่ อย่าให้รู้ดีกว่า... คุณแม่น่ะนึกว่าเด็กพวกเรายังไร้เดียงสา ไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลยนอกจากหนังสือเรียน”
    “ที่บ้านฉันก็อย่างนี้แหละ นี่ถ้ารู้ว่าพวกเราไปมั่วกันยังไง... พวกผู้ใหญ่ๆคงตกใจจนเป็นลมตายกันเป็นแถว”
      “โดยเฉพาะคุณแม่ฉัน” วิฬารเสริม

     ยิ่งเมื่อแม่แช่ม แม่บ้านผู้ชราเสียชีวิตลง ชีวิตของวิฬารก็ยิ่งเหลิงไปกับอบายมุขจนเกินควบคุม ไม่ต่างกับว่าวที่หลุดลอยไปกับสายลมพายุ สุดแต่จะพัดพาไปในทิศทางใด จนในที่สุด ทั้งเพื่อนในกลุ่ม และหล่อนก็ถูกตำรวจจับเพราะแอบเสพย์ยาเสพย์ติด!

       ในที่สุดเรื่องราวก็ปรากฏทางสื่อมวลชน คุณหญิงเดินทางกลับมาจากยุโรปพอดี และยอมอับอายประกันตัวลูกสาวออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่ภูตะวัน กลับมาจากต่างประเทศ เขายังหลงรัก วิฬาร และขอหล่อนแต่งงานด้วย บางทีมันอาจจะเป็นโอกาสเดียวที่จะทำให้วิฬาร หายจากความเหงา ที่เคยเกาะกุมใจมาตลอดชีวิต?
แต่ ภูตะวัน ก็ไม่อาจเติมเต็ม อารมณ์เหงา ของหล่อนได้เช่นกัน ในที่สุดเขาก็จากไปอีกครั้ง ความเหงาของหล่อนช่างเหมือนห้วงทะเล ที่ไม่เคยเต็มอิ่ม และจะมีใครกันเล่า ที่ช่วยเติมมันให้เต็มได้บ้าง?

        นวนิยาย เรื่องนี้ อาจไม่มีบทสรุปที่ชัดเจน หากแต่ทิ้งค้างให้ผู้อ่านได้ใคร่ครวญครุ่นคิด หรือแม้แต่เวทนา ไปกับชะตากรรมชีวิตของวิฬาร ซึ่งดำเนินมาตั้งแต่บทแรกถึงบทอวสาน ว่าจะตัดสินใจดำเนินชีวิตที่เหลือของตนเองอย่างไร หล่อนอาจจะเลือกกลับไปใช้ชีวิตเสเพลกับกลุ่มเพื่อนของตนเอง หรือ กลับมาอยู่กับครอบครัวของมารดา ที่ท้ายสุด ก็ยังให้โอกาสและความรักความเข้าใจ 

        ความสนุกของการอ่านเรื่องนี้ ก็คือการได้ติดตามชีวิตของวิฬารมาตั้งแต่ต้น ผ่านประสบการณ์ และการเผชิญกับสิ่งต่างๆที่เข้ามา ด้วยฝีมือการบรรยายรายละเอียดและอารมณ์ความรู้สึกอย่างโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของสุวรรณี สุคนธา ที่มีสไตล์การเขียนเฉพาะตัวเป็นอย่างยิ่งครับ